Μυστικό τοπίο

Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώρα
Σαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώρα
Σαν το καμένο το γήπεδο,
σαν το αμόκ της μηχανής σου
μέσα απ' τις βιτρίνας τα θρύψαλα
ακούω τη ψυχή σου

Κι όπως σ' ένα τοπίο μυστικό,
αντικριστά στο κήτος
έτσι μια ευλογία που αγνοώ,
με κρατάει στο δικό σου το μήκος

(...)

Μες της αυγής το μισόφωτο
σβήνω μίλια γραμμένης ύλης
να βρεις τη σελίδα κατάλευκη
να μπεις και ν' ανατείλεις

Μ' ένα παρανάλωμα παντού,
στη Θεϊκή σου αλήθεια
σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει:
Αναγνώστη βοήθεια

(...)

Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες
Κι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα
σαν λεξούλα ενός αγνώστου
κι όχι σαν μέρος του λόγου τους
και του δικού τους πόστου

Για να σ' αγκαλιάσω με καημό
και τόσο να σε νιώσω
Όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ
που ποθώ ν' αποδώσω



Διονύσης Σαββόπουλος

(από τον δίσκο του "Τραπεζάκια έξω", Lyra, 1983)