Φωνές

στον Κωστή

Τα μικρά πράγματα, αν τ' αγγίξεις, σχεδόν πάντα επιζούν. Όχι όμως και τα μεγάλα.

Αυτός που τον εγκατέλειψαν όλοι, μπορεί εύκολα να πιστέψει πως αυτός τους εγκατέλειψε όλους.

Όποιος είναι ικανός να θυσιάσει και τη ζωή του ακόμα, δεν έχει ανάγκη ν' αυτοκτονήσει. 

Ένας, είναι ένας μαζί με τους άλλους. Ο ένας, μόνος του, δεν είναι κανένας.

Είναι πιο εύκολο να δίνεις ευχαρίστηση σε πολλούς παρά μονάχα σ' έναν.

Οι αλυσίδες που δε θέλω να σπάσω δεν είναι αλυσίδες. Θα γίνουν όμως, αν τις έσπαζα.

Η ασχήμια υπάρχει γιατί κανείς την ομορφιά καλά δεν την καταλαβαίνει.

Αν ο άνθρωπος είχε φτερά, θα κατέβαινε κι άλλο.

Αν αγαπάς όλο τον κόσμο, άραγε αγαπάς κανέναν;

Αν έχεις έναν κόσμο, μην τον χάνεις αναζητώντας μέσα του έναν κόσμο.

Η μοναξιά μου είναι φτιαγμένη όχι από αυτό που μου λείπει, αλλ' από εκείνο που δεν υπάρχει. 

Ο έρωτας ζητάει όσα δεν μπορεί να δώσει ο έρωτας.

Δε λέω πιστεύω ή δεν πιστεύω στο Θεό όταν λέω: Θεέ μου!

Αυτό που μου ανήκει, ποτέ δε θα 'θελα να το πάρω στα χέρια μου.

Το κακό που μου κάνεις δεν με σκοτώνει. Μα το κακό που θα σου έκανα θα με σκότωνε.

Ο άνθρωπος έχει πολλούς τάφους, αλλά μονάχα έναν σταυρό.

Η χαρά μου, όταν τη βλέπω σ' έναν άλλο, τι μεγάλη που είναι!

Όταν παλεύω για το τίποτα, τότε πιστεύω πως παλεύω.

Αφού βρήκες πάλι κάτι, δεν τα έχεις χάσει όλα. Σου μένει πάλι κάτι να χάσεις

Όλοι μπορούν να με σκοτώσουν, μα όλοι δεν μπορούν να με πληγώσουν.

Όταν είμαι κοντά σου, ξεχνώ το καλό που υπάρχει μέσα σου, κι όταν είμαι μακριά σου, ξεχνώ το κακό που υπάρχει μέσα σου.

Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μία ανάμνηση.

Θα σε βοηθήσω να έρθεις αν έρχεσαι, και να μην έρθεις αν δεν έρχεσαι.

Ο πόνος δε μας ακολουθεί. Προπορεύεται.

Θα πουν πήρες στραβό δρόμο, αν τραβάς το δρόμο σου.

Ναι, θα φύγω. Προτιμώ να θρηνώ για την απουσία σου παρά για σένα.

Ναι, πρέπει να υποφέρεις, έστω και μάταια, για να μη ζήσεις μάταια.

Είσαι αυτό που έχουν ανάγκη από σένα, όχι αυτό που είσαι.

Όποιος γυρεύει να σε πληγώσει γυρεύει την πληγή σου, για να σε πληγώσει μέσα στην πληγή.

Υπάρχουν όνειρα που έχουν ανάγκη από ξεκούραση.

Τι σου έχω δώσει, το ξέρω. Τι πήρες, δεν ξέρω.

Του ενός η εξομολόγηση όλους τους ταπεινώνει.

Όταν ψάχνω για την ύπαρξή μου, δεν ψάχνω μέσα μου.

Όποιος αγαπάει ξέροντας γιατί αγαπάει, δεν αγαπάει.

Όλα τα παιχνίδια έχουν δικαίωμα να σπάνε.

Το κακό που δεν έκανα, πόσο κακό έχει κάνει!

Για να λυτρωθώ από αυτό που ζω, ζω.

Ό,τι ξαναγυρίζει, δεν γυρίζει πίσω ολόκληρο, ακόμη κι όταν ξαναγυρίζει ολόκληρο.

Αν αγαπάς τον ήλιο που σε φωτίζει, ίσως αγαπάς κι αν αγαπάς το έντομο που σε δαγκώνει, αγαπάς.



Αντόνιο Πόρτσια

(απόσπασμα από το βιβλίο Στοχασμοί, Στιγμή, 2014)