(...)
Η μέρα θα ‘ρθει
Κι αν έχω φύγει αυτή θα ‘ρθεί, τεράστια κι ήσυχη
Τότε –τώρα θα ‘ναι–
θα γονατίσει το θεριό
θα γύρει να λιαστεί ανάσκελο το σκότος
θ’ απαλλαγεί το μίσος απ’ το μίσος, η σφαίρα από τον στόχο
θα χαωθεί η τάξη της φρίκης
κι ο νόμος, ανάγκη της αποτυχίας μας, θα σβήσει
Θ’ ανοίξει το κελί, θ’ αλαφρύνει το πάτημα χωρίς την αλυσίδα
θα λιώσουν η σημαία και το σκήπτρο
θα γίνει το σπαθί νερό κι η δίψα παραμύθι
Κι αν είμαστε - κι αν είμαι λίγος κι υποτακτικός
μια μέρα, γιατί η μέρα θα ‘ρθει
κάποιοι, εμείς θα είναι
θα σταθούν
συνείδηση μες στα αίματα
να πουν σε όλους και σ’ εμάς, για όλους εμάς
Συγνώμη
Κι όταν μεγάλα τραγουδήσουν
το ασήμαντο νυχτερινό τραγούδι της σιωπής μας
θα φέξει επιτέλους το ξημέρωμα
μιας νέας τραγωδίας
Αλκίνοος Ιωαννίδης
(από τον δίσκο του "Μικρή Βαλίτσα" που μόλις κυκλοφόρησε από την Cobalt Music)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου