Σάρα

(...) 

Καμία τέχνη δεν καλλιεργήθηκε και δεν αναπτύχθηκε τόσο συστηματικά από τη σοφιστική όσο η ρητορική. Σάρα. Στη ρητορική τέχνη, η σοφιστική έβλεπε ένα ιδανικό εργαλείο για να εξουσιάσει τους ανθρώπους. Σάρα, πώς και δεν θέλησες να κάνεις παιδιά; Χάρη στη σοφιστική και τη ρητορική της, οι δημόσιες αγορεύσεις μετατράπηκαν σε λογοτεχνικό είδος και άρχισαν να θεωρούνται έργα τέχνης, που άξιζαν να διατηρηθούν γραπτώς. Σάρα. Από τότε η ρητορική εκπαίδευση έγινε απαραίτητη για τη σταδιοδρομία του πολιτικού, αλλά η ρητορική συμπεριλάμβανε στο πεδίο επιρροής της όλα τα είδη του πεζού λόγου και, ιδιαίτερα, την ιστοριογραφία. Σάρα, είσαι μυστήριο για μένα. Έτσι, γίνεται κατανοητό ότι, τον τέταρτο αιώνα, την κυρίαρχη θέση στη λογοτεχνία κατείχε η πεζογραφία και όχι η ποίηση. Περίεργο. Όμως, λογικό.

(...) 
Ισοκράτης. Ξενοφάνης. Σάρα. Μπερνάτ. Συγκριτισμός. Εξετάσεις βιολιού. Σάρα. Φίλιππος της Μακεδονίας. Σάρα. Σάρα. Σάρα.

Σάρα. Μέρες, βδομάδες, μήνες κοντά σου, να σέβομαι εκείνη την πατρογονική σιωπή, στην οποία τυλιγόσουν τόσο συχνά. Ήσουν μια κοπέλα με βλέμμα θλιμμένο αλλά εκπληκτικά γαλήνιο. Κι εγώ έπαιρνα όλο και περισσότερη δύναμη να μελετήσω, γιατί ήξερα ότι μετά θα σ' έβλεπα και θα έλιωνα κοιτάζοντας τα μάτια σου, πάντα στον δρόμο, τρώγοντας χοτ ντογκ στην πλατεία Σαν Ζάουμε ή περπατώντας στο πάρκο της Σιουταδέλια, μέσα στην ευτυχισμένη μας παρανομία, ποτέ στο σπίτι σου ή στο σπίτι μου,  εκτός κι αν ξέραμε με σιγουριά ότι δεν θα ήταν κανείς εκεί, γιατί το μυστικό μας έπρεπε να παραμείνει κρυφό και για τις δύο οικογένειες. Δεν ήξερα ακριβώς γιατί, αλλά εσύ ναι. Κι εγώ αφηνόμουν να παρασυρθώ, μέρα με τη μέρα, σε μια αδιάκοπη ευτυχία, δίχως να κάνω ερωτήσεις.

(...) 

Ο Ατριά σκεφτόταν ότι θα του άρεσε να ήταν σε θέση να γράψει κάτι ανάλογο με το Griechische Geistesgeschichte. Ήταν ένα πιθανό πρότυπο για το μέλλον: να σκέφτεται και να γράφει σαν τον Νέστλε. Και πολλά άλλα πράγματα, γιατί εκείνοι οι μήνες ήταν έντονοι, μυητικοί, ζωντανοί, ηρωικοί, ανεπανάληπτοι, επικοί, εκπληκτικοί, υπέροχοι, να σκέφτεται και να ζει για τη Σάρα, η οποία ενίσχυε την επιθυμία και την ενέργειά του να μελετάει και αν συνεχίζει να μελετάει, χωρίς να βλέπει τις καθημερινές επιθέσεις της αστυνομίας ενάντια σε οτιδήποτε έμοιαζε με φοιτητή, που ήταν συνώνυμο του κομμουνιστή, μασόνου, καταλανιστή και Εβραίου -οι τέσσερις μεγάλες μάστιγες που ο φραγκισμός προσπαθούσε να εξαλείψει χτυπώντας με κλομπ ή πυροβολώντας. Όλη εκείνη η μαυρίλα δεν υπήρχε για σένα και για μένα, που περνούσαμε τις μέρες μας μελετώντας, κοιτάζοντας το μέλλον, κοιτάζοντάς σε βαθιά στα μάτια και λέγοντάς σου σ' αγαπώ, Σάρα, σ' αγαπώ, Σάρα, σ' αγαπώ, Σάρα.

"Επαναλαμβάνεσαι".
"Σ' αγαπώ, Σάρα".



Ζάουμε Καμπρέ



(απόσπασμα από το βιβλίο "Confiteor", Πόλις, 2016)