Πού είναι το κλειδί
σ' αυτή την τσέπη ή στην άλλη
και αν το έχασα
και αν μου 'πεσε βαθιά στους υπονόμους
και αν το ξέχασα εκεί στο παγκάκι;
Η πόρτα δεν ανοίγει αλλιώς,
είναι ψηλά να σκαρφαλώσω
να φωνάξω δεν βοηθά
κι οι ξένοι θα λεν τί σκούζει η κακόμοιρη;
Πασπατεύω τις τσέπες σε γύρο δεύτερο,
αδειάζω την τσάντα
χαρτομάντιλα, λιποζάν, κάρτες, εικονίτσες, σημειώματα, στυλό
κατρακυλούν στον δρόμο
τα μαζεύουν όπως όπως τα αδέξια χέρια μου
και να που τελευταία στιγμή κάτι κουδουνίζει!
Σα να ξορκίζω το κακό
τινάζω ανάποδα ξανά την τσάντα
και να σου, πέφτει το κλειδί
μα όσο στο σπίτι πλησιάζω
η χαραμάδα της πόρτας ανοίγεται
και μήτε κλειδί, μήτε να φωνάξω,
μήτε με το χέρι να την αγγίζω για να σπρώξω,
ένα χαλί απλώνεται, το παράθυρο μου λέει καλώς όρισες
αυτό είναι σπίτι σου.
Μαρία Σταϊκοπούλου
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή