Μετέωρα, όλα

Το σιωπητήριο έχει χτυπήσει από ώρα αφήνοντας το σκοτάδι να ξεχυθεί σε όλο του το μέγεθος. Μόνη αντίσταση τα καντήλια στην εκκλησία και στα κελιά. Ο αέρας χτυπά το τζάμι κάνοντάς με να στρέφω το κεφάλι μου προς τα εκεί.

Τα άσπρα χέρια τους τρέμουν πριν με αγγίξουν και το βλέμμα χαμηλώνει. Το χαμόγελο παραμένει, να συνοδεύει τις λέξεις, να εισέρχονται ακαριαία στην καρδιά. Τώρα που βγήκε ο ήλιος και τα καντήλια δεν φαίνονται, λάμπουν τα μάτια τους. Οι άγγελοι επί γης φοράνε μαύρα.


Ερασιτέχνης Άνθρωπος