25η μέρα εξορίας

Με απομάκρυνες από το δέρμα σου

σαν ξεραμένο αίμα μιας γρατζουνιάς

που δεν θυμάσαι πότε και που έγινε. 

Εκεί, στην εξορία

προσπαθώ να ορθοποδήσω

όσο ο αέρας λυσσομανά

κόλαση και νοσταλγία.

Καμία κλειστή κάμαρη 

δεν με προστατεύει

από τη μυρωδιά

της στεριάς που μυρίζεις.

Πώς να έρθω;

Και την θάλασσα εσύ την ορίζεις.

Πώς να μην έρθω;

Το χώμα σου έχει κάτι από μένα.

Πώς να μην έρθω;

Ξέρω μόνο να επιστρέφω.

Είναι ανάγκη να 'ρθω.

Θα 'ρθω.

Όχι άλλο εξόριστη.

Στο είχα πει από την αρχή.

Είσαι η πατρίδα μου.

Ερασιτέχνης Άνθρωπος