Ο έρωτας δεν είναι φιλανθρωπία, δεν μπορείς να δώσεις λίγο έρωτα σε έναν που χρειάζεται έρωτα. Νιώθεις έρωτα και δίνεις όλο τον εαυτό σου, δε λογαριάζεις τίποτα. Είναι το απόλυτο όλο και όταν δεν το νιώθεις είναι το απόλυτο τίποτα. Δεν είναι λύπηση. Επειδή εσύ μ' αγαπάς, ενώ εγώ σε λυπάμαι θα σε δώσω λίγα ψίχουλα από τον εαυτό μου για να νιώσεις λίγο καλύτερα, για να ελπίσεις ότι ίσως αργότερα θα σου δώσω και κάτι παραπάνω. Δεν υπάρχει μέτρο στον έρωτα. Ή τον νιώθεις και τα δίνεις όλα ή τίποτα. Το λίγο είναι φθορά, καταστροφή και γι' αυτόν που δίνει και γι' αυτόν που παίρνει. Μπορεί και ο ίδιος ο έρωτας να είναι πολλές φορές καταστροφικός, να έχεις ερωτευτεί δηλαδή τον λάθος άνθρωπο, αλλά ένιωσες το δυνατό αυτό συναίσθημα και κατέληξες ότι δεν άξιζε. Μετά απ' αυτό μπορείς να λειτουργήσεις με τη λογική. Αλλά όχι από την αρχή μόνο με τη λογική. Ούτε επειδή απέτυχε ο πρώτος έρωτας δεν πρόκειται να ερωτευτείς ξανά. Ούτε εδώ υπάρχει μέτρο. Εμείς βάζουμε τα μέτρα στον εαυτό μας. Αν πούμε δεν θέλω να ερωτευτώ για να μην πληγωθώ, τότε περιορίζουμε πολύ τον εαυτό μας. Ας ερωτευτώ και ας πληγωθώ. Άσε την καρδιά να σε οδηγήσει, βάλε δεύτερο το μυαλό. Η καρδιά δεν κάνει λάθη. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε όταν σ' ερωτευτώ.
Lisbet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου