Ο γύφτος, φορτωμένος πατάτες, πέρασε την Πέμπτη ως είθισται, αλλά αντί να τις διαλαλεί, τραγουδούσε απ' το μεγάφωνο του φορτηγού του, "θέλω να με νιώσεις, να μην με προδώσεις, θέλω να σ' ακούσω να μου λες πως μ' αγαπάς...". Μετά από κάθε πρόταση, λυγμός και παύση να ρουφήξει το τσιγάρο του. Κρατούσε όλο και πιο σφιχτά το τιμόνι, ενώ έβγαζε το κεφάλι του απ' το παράθυρο με την ελπίδα να ακούγεται ακόμη δυνατότερα το τραγούδι του. Αυτή τη φορά είχε και συνοδηγό, να του παίζει ακορντεόν. Δεν ξέρω αν ήταν αφιέρωση σε κάποια απ' την γειτονιά, ωστόσο, μερικές στιγμές αργότερα, μία γειτόνισσα έβαλε στη διαπασών το "μάτια βουρκωμένα, παραπονεμένα, δίχως αγάπη και πόνο κανένας δεν ζει". Μπορεί να ήταν η απάντησή της στον πλανόδιο πωλητή, καθώς θα 'χαν χωρίσει λόγω διαφορετικού ρεπερτορίου. Μπορεί όμως και όχι.
Ερασιτέχνης Άνθρωπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου