- Να σου δώσω έρωτα;
- Δώσε μου!
- Είναι βρώμικος...
- Δώσ’ τον μου βρωμισμένο!
- Να μαντέψω θέλω...
- Μάντεψε.
- Θέλω να ρωτήσω ακόμη...
- Ρώτησε!
- Ας υποθέσουμε ότι χτυπώ...
- Θα σου ανοίξω!
- Ας υποθέσουμε ότι σε καλώ …
- Θα έρθω!
- Κι αν σε περιμένει συμφορά;
- Στη συμφορά!
- Κι αν σε ξεγελάσω;
- Θα σε συγχωρήσω!
- «Τραγούδα!» θα σε προστάξω...
- Θα τραγουδήσω!
- Κλείσε την πόρτα σου στον φίλο...
- Θα την κλείσω!
- Θα σου πω: σκότωσε!
- Θα σκοτώσω!
- Θα σου πω: πέθανε!
- Θα πεθάνω!
- Κι αν πνιγώ;
- Θα σε σώσω!
- Κι αν πονάς;
- Θα υπομένω!
- Κι αν άξαφνα – τοίχος;
- Θα τον μεταφέρω!
- Κι αν – κόμπος;
- Θα τον κόψω!
- Κι αν εκατό κόμποι;
- Και τους εκατό!
- Να σου δώσω έρωτα;
- Έρωτα!
- Δεν πρόκειται!
- Γιατί;
- Γιατί δεν αγαπώ
τους σκλάβους.
Ρόμπερτ Ροζντέστβενσκι
Σκλάβος άραγε ή υπηρέτης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός ρωτά τους σκλάβους;
:)
ΥΓ
Ένα ποίημα που είχα υποσχεθεί να σου στείλω:
http://narcohypnosis.wordpress.com/2011/10/19/pablo-neruda-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-muere-lentamente/
Καθώς ο δεσμός συγγενεύει ετυμολογικά με τα δεσμά και αυτά παραπέμπουν σε σκλάβο, σε αιχμάλωτο, παρά σε έναν υπηρέτη, επιλέγω το πρώτο στο ερώτημα σου "σκλάβος ή υπηρέτης;", και για να γίνει και μία σύνδεση με το ποίημα του Neruda, οι "οδηγίες" του μαζί με τη φλογερή υπομονή ίσως έχουν ως αποτέλεσμα να κάψουν τα δεσμά και να προσφέρουν την ελευθερία ακόμη και μέσα στην δέσμευση.
ΔιαγραφήΕτυμολογικά μπορεί να συγγενεύει ο δεσμός με τα δεσμά μα μπορούν να έχουν διαφορετικό νόημα. Τα δεσμά παραπέμπουν σε σκλαβιά. Ο δεσμός σε επιλογή, άρα στην ελευθερία. Στο ποίημα αυτό υπάρχει δικαίωμα επιλογής. Δεν υπάρχει σκλάβος που να επιλέγει να γίνει σκλάβος. Κι αν το έκανε θα θεωρούνταν ελεύθερος. Έτσι δεν είναι; Και στο ερώτημα "γιατί να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο" η απάντηση μπορεί να είναι "απο αγάπη" ή ακόμη κι "απο αμισεία".
ΔιαγραφήΈχουν διαφορετικό νόημα αναμφισβήτητα. Αυτό που ήθελα να επισημάνω με την ετυμολογική τους συγγένεια είναι ότι κάνει πιο εύκολο το πέρασμα από την πρώτη φάση του δεσμού-ελευθερίας στην δεύτερη των δεσμών-σκλαβιάς.
ΔιαγραφήΕπομένως, υπάρχει σύμπνοια απόψεων, σε αυτό που κρατώ μια επιφύλαξη είναι το σημείο ότι δεν υπάρχει σκλάβος που να επιλέγει το να γίνει σκλάβος και εφόσον το επιλέγει σημαίνει πως είναι ελεύθερος, γιατί "οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης", δανείζομαι τα λόγια του Φρόιντ, οπότε αυτούς τους ανθρώπους δεν θα τους έλεγα ελεύθερους, αλλά εκούσιους σκλάβους, που είναι σεβαστή και μη κατακριτέα η επιλογή τους γιατί γίνεται συνειδητά. Μακράν καλύτερα από μένα τα λέει ο Δ. Δημητριάδης http://erasitexnisan.blogspot.gr/2014/12/blog-post_29.html γιατί "τίποτε δεν γεμίζει τον άνθρωπο όσο ένας άνθρωπος..." είτε είναι σκλάβος, είτε είναι ελεύθερος, συμπληρώνω εγώ...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω κι έχεις δίκιο πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, και δεν είναι καθόλου λίγοι. Αλλά ακόμη και να θέλουν να είναι σκλάβοι γιατί φοβούνται την ευθύνη, η επιλογή τους αυτή είναι ελεύθερη. Δε τους αναγκάζει άλλος. Θέλουν δε θέλουν, είναι ελεύθεροι να επιλέξουν εφόσον δε τους καταπατάει κανείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα το κείμενο του Δημητριάδη και είναι ωραίο.