Η θέση του χρόνου

Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ

Ψηλὰ φτερὰ
κατεδαφίζουν τὴ θάλασσα τὶς νύχτες
θρύψαλα φτερὰ
κομματιάζουν τὰ κύματα
χωρίζουν τὰ ψηλὰ νερὰ
ρίχνουν τὰ σύννεφα
τὰ χώματα τὶς νύχτες

Τὸ κορμὶ νερὸ
στάζει τὸν ἰριδισμό του
ὣς τὸ πρωὶ
φωνάζει τὴν πνοή του
νὰ φανεῖ
μὲ δύναμη φωνάζει
ἡ φωνή του νὰ βαθύνει
προτοῦ χαθεῖ νὰ μείνει
ἁφὴ στὰ βράχια τοῦ καιροῦ

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ

Τὸ κορμὶ συγκολλοῦσε τὰ βάρη του
ἔπεφταν ὅμως εἰκόνες
κατέρρεαν
οἱ κατακόρυφες δομὲς τοῦ προσώπου του
οἱ γοητευτικὲς μεταφράσεις τῶν ἰδεῶν του

Φωνὴ παρέσερνε τὰ λόγια
μετακινοῦσε τοὺς ἤχους
ν’ ἀλλάξουν θέση τ’ ἀντικείμενα
τὰ σύννεφα νὰ ρίξουν τὸ βάρος τους
σμήνη φτερῶν
ν’ ἀνθίζουν
στὴ νεότερη γῆ
νὰ φυτρώνουν
στὴν πικρότερη θάλασσα

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Χωρὶς τὸν οὐρανὸ
θ’ ἁρπάξουν τὸν ὁρίζοντα πιὸ πέρα
θὰ τὸν ἀνάψουν ζωντανὸ
καὶ θὰ τὸν κάψουν
μέρα χωρὶς τὸν οὐρανὸ
ὁλόκληρο τὸ σύννεφο θὰ ρίξουν τὸ μισὸ
μέσα θὰ σκάψουν τὸ νερὸ
νὰ τρέξουν οἱ ἀνάσες

Θὰ βροῦν τὸν ὕπνο νὰ κοιμᾶται στὸ χαρτὶ
μὲ τὶς εἰκόνες του
μὲ τὴ σιωπή του
θὰ δοκιμάζουν ἀκόμα
ὄνομα οἱ λέξεις

Λίνος Ιωαννίδης

(ποιήματα από το βιβλίο του «Η θέση του χρόνου», Ροδακιό, 2014)

(πηγή: http://www.poiein.gr/archives/28617/index.html)