Ποια θα είναι η δική σου στροφή;

στον Βασίλη,

αναμφισβήτητα

Δε διαβάζουμε ποίηση, επειδή είναι χαριτωμένη. Διαβάζουμε ποίηση, επειδή ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή. Και η ανθρώπινη φυλή είναι γεμάτη πάθος. Η ιατρική, η νομική, η μηχανική, οι επιχειρήσεις είναι ευγενείς αναζητήσεις, απαραίτητες για την διατήρηση της ζωής. Αλλά η ποίηση, η ομορφιά, ο ρομαντισμός, η αγάπη είναι αυτά για τα οποία παραμένουμε ζωντανοί. Ο Whitman λέει «Ω, εγώ, ω, ζωή των επαναλαμβανόμενων ερωτήσεων, των ατέλειωτων τρένων των άπιστων, των γεμάτων πόλεων από ανόητους. Τι το καλό υπάρχει σ' αυτά, ω εγώ, ω ζωή;». Απάντηση. Το ότι είσαι εδώ, το ότι υπάρχει ζωή και ταυτότητα. Το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται κι ίσως συνεισφέρεις μια στροφή. Ποια θα 'ναι η δική σου στροφή;

Tom Schulman

(απόσπασμα από την ταινία "Dead Poets Society")

Με γεμίζεις

Τίποτε δεν γεμίζει τον άνθρωπο όσο ένας άνθρωπος. Κι όταν αυτός δίνει είναι θεός για εκείνον που παίρνει. Δεν υπάρχει θεός που να δίνει όπως ο άνθρωπος. Μόνον ο άνθρωπος δίνει. Όσα μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος είναι όσα μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος. Πολλά μπορεί να δώσει πολλά μπορεί να πάρει. Αυτά είναι το περισσότερο. Δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο. Το περισσότερο είναι όσα δίνει ο άνθρωπος σ’ έναν άνθρωπο κι αυτό το ξέρει όποιος παίρνει. Όταν παίρνει ξέρει πως περισσότερα δεν μπορεί. Θεός είναι αυτός που δίνει σ’ αυτόν που ζητάει. Άλλο υπέρτατο απ’ αυτό δεν υπάρχει.

Δημήτρης Δημητριάδης

(απόσπασμα από το βιβλίο του "Insenso", Σαιξπηρικόν, 2013)

Ο μυστικός νόμος του κόσμου

Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος - σκληρός κι απαραβίαστος: 

το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικιέται.


Νίκος Καζαντζάκης

Τί θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω δασκάλα

να βάζω τεστ στους μαθητές ρωτώντας τους

πού πάει η αγάπη όταν φεύγει;

Ερασιτέχνης Άνθρωπος

Ο τέλεια ατελής έρωτας μας

Γιενς: ...ο έρωτας είναι μια άλλη λέξη που χρησιμοποιούμε για τον πόθο, συν πόθο, συν πόθο και του κόσμου την απάτη, την ψευτιά, την υποκρισία και όλων των ειδών τις αηδίες.

Πλογκ: Ναι, μα πονά το ίδιο.

Γιενς: Φυσικά. Ο έρωτας είναι η πιο μαύρη απ' όλες τις πανούκλες και αν μπορούσε να πεθάνει κανείς απ' αυτόν, θα υπήρχε τουλάχιστον κάτι το ευχάριστο στον έρωτα. Μα σχεδόν πάντα σου περνάει.

Πλογκ: Όχι, όχι εμένα.

Γιενς: Ναι, και σένα. Μόνον κανα-δυο φτωχοί άνθρωποι πεθαίνουν πού και πού από έρωτα. Ο έρωτας είναι κολλητικός σαν το συνάχι. Σου τρώει τη δύναμή σου, την ανεξαρτησία σου, το ηθικό σου - αν έχεις. Αν όλα είναι ατελέστατα στον ατελέστατο αυτόν κόσμο, ο έρωτας είναι σχεδόν τέλειος στην τέλεια έλλειψη τελειότητας που τον ξεχωρίζει.




Ίνγκμαρ Μπέργκμαν 

(απόσπασμα από το βιβλίο του "Αγριοφράουλες. Η Έβδομη Σφραγίδα", Ερμείας, 1978)

Ο τρελός έρωτας

Περάσατε από το μη-είναι στο είναι δυνάμει μιας συμφωνίας απ’ αυτές που πραγματοποιήθηκαν κι είναι οι μόνες που μου άρεσε να τις ακούω. Υπήρξατε κάτι το πιθανό, κάτι το βέβαιο την ίδια στιγμή που, μέσα στον έρωτα τον πιο σίγουρο για τον εαυτό του, ένας άνδρας και μια γυναίκα σας θέλησαν.

Αντρέ Μπρετόν

All men are sculptors

του Γιώργου

In reality, all men are sculptors, constantly chipping away the unwanted parts of their lives, trying to create their idea of the masterpiece.



Eddie Murphy

Mην βάζεις μαύρα γίνεσαι στόχος

Ποίηση: Kατερίνα Ζησάκη 

Δημόσια ανάγνωση στο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ
στα πλαίσια του 2ου διεθνούς φεστιβάλ Βίντεο-Ποίησης

Κοινοτοπίες

 

Ένα σονέτο που τράκαρε

Το ποίημα μου, το πατρικό διαμέρισμα.
Η ανάμνηση μπερδεύεται× κουβάρι.
Κερί που τσαλακώνεται στη θεία λειτουργία.
Χίλια επειδή και χίλια ίσως.

Το γιορτινό τραπέζι,
τριγύρω άνθρωποι καθόλου γιορτινοί,
γερτοί, με στόματα στραβά, παχύναν
φοράν παντόφλες.

Διεκπεραίωση.
Δεν ξέρω αν το ποίημα αυτό ανταποκρίνεται στην ποίηση.
Άλλο δεν έχω να προσφέρω.

Μόνο θολότητα.
Τι λένε γύρω απ’το τραπέζι δεν έχει σημασία× τυπικότητες.
Τι είπαν νωρίτερα μετράει.

                          
                       

Καλοκαιρινό


πήγαινε στη δουλειά πατώντας από αστέρι σ’ αστέρι
ζύγιαζε με γαλλικό κλειδί αρχαία καλντερίμια
στις τσέπες του αχινοί
τα ρέστα του άμμος χρυσή
ο καφές του σκέτος× φραπέ, μιαν αφρισμένη θάλασσα
στον ώμο του ξεψυχησε ο Άρμστρογκ
στα μάτια του ανάσαιναν φάλαινες, γκρεμίζονταν πάγοι
βαστούσε ένα χαμόγελο τρένο βαμμένο παράνομα
η αλήθεια του μια εβρίτικη ξεφούσκωτη βάρκα
τον είδα στην Κατεχάκη ξημερωματα, έτρωγε βρώμικο
είχε κεφάλι ταύρου και σώμα αντρίκιο
απ’ τα γένεια του ξεχύνονταν βρύσες
τον λέγαν Αχελώο Αχελώου
ζούσε ακόμη

κι ήτανε Κύπριος που σπούδασε στην Κρήτη
ήταν Θρακιώτης και δούλευε στην Κω
ήτανε Σύριος που ζούσε στο Παγκράτι
πουλούσε κρέατα και ζούσε στο Σοχό

μονάχα αυτό.

Χρήστος Μαρτίνης

Να σου δώσω έρωτα;

- Να σου δώσω έρωτα;
- Δώσε μου!
- Είναι βρώμικος...
- Δώσ’ τον μου βρωμισμένο!
- Να μαντέψω θέλω...
- Μάντεψε.
- Θέλω να ρωτήσω ακόμη...
- Ρώτησε!
- Ας υποθέσουμε ότι χτυπώ...
- Θα σου ανοίξω!
- Ας υποθέσουμε ότι σε καλώ …
- Θα έρθω!
- Κι αν σε περιμένει συμφορά;
- Στη συμφορά!
- Κι αν σε ξεγελάσω;
- Θα σε συγχωρήσω!
- «Τραγούδα!» θα σε προστάξω...
- Θα τραγουδήσω!
- Κλείσε την πόρτα σου στον φίλο...
- Θα την κλείσω!
- Θα σου πω: σκότωσε!
- Θα σκοτώσω!
- Θα σου πω: πέθανε!
- Θα πεθάνω!
- Κι αν πνιγώ;
- Θα σε σώσω!
- Κι αν πονάς;
- Θα υπομένω!
- Κι αν άξαφνα – τοίχος;
- Θα τον μεταφέρω!
- Κι αν – κόμπος;
- Θα τον κόψω!
- Κι αν εκατό κόμποι;
- Και τους εκατό!
- Να σου δώσω έρωτα;
- Έρωτα!
- Δεν πρόκειται!
- Γιατί;
- Γιατί δεν αγαπώ
τους σκλάβους.

Ρόμπερτ Ροζντέστβενσκι

Σε πεινάω, σε διψάω

Τί όμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω.
Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.
Καλυμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ διάφανο πέπλο
διάστικτο ἀπ᾿ τοὺς ἀσημένιους στεναγμοὺς ἐαρινῶν φεγγαριῶν.
Οἱ πόροι σου ἐκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ἰμερόεντα.
Ἀρθρώνονται ἀπόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς ἐκρήξεις ἀπ᾿ τὴ πράξη τοῦ ἔρωτα.
Τὸ πέπλο σου ὀγκώνεται, λάμπει πάνω ἀπ᾿ τὴ νυχτωμένη πόλη μὲ τὰ ἠμίφωτα μπάρ,
τὰ ναυτικὰ οἰνομαγειρεῖα.
Πράσινοι προβολεῖς φωτίζουνε τὸ διανυκτερεῦον φαρμακεῖο.
Μιὰ γυάλινη σφαῖρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία τῆς ὑδρογείου.
Ὁ μεθυσμένος τρεκλίζει σὲ μία τρικυμία φυσημένη ἀπ᾿ τὴν ἀναπνοὴ τοῦ σώματός σου.
Μὴ φεύγεις. Μὴ φεύγεις. Τόσο ὑλική, τόσο ἄπιαστη.
Ἕνας πέτρινος ταῦρος πηδάει ἀπ᾿ τὸ ἀέτωμα στὰ ξερὰ χόρτα.
Μιὰ γυμνὴ γυναῖκα ἀνεβαίνει τὴ ξύλινη σκάλα κρατώντας μιὰ λεκάνη μὲ ζεστὸ νερό.
Ὁ ἀτμὸς τῆς κρύβει τὸ πρόσωπο.
Ψηλὰ στὸν ἀέρα ἕνα ἀνιχνευτικὸ ἑλικόπτερο βομβίζει σὲ ἀόριστα σημεῖα.
Φυλάξου. Ἐσένα ζητοῦν. Κρύψου βαθύτερα στὰ χέρια μου.
Τὸ τρίχωμα τῆς κόκκινης κουβέρτας ποὺ μᾶς σκέπει, διαρκῶς μεγαλώνει.
Γίνεται μία ἔγκυος ἀρκούδα ἡ κουβέρτα.
Κάτω ἀπὸ τὴ κόκκινη ἀρκούδα ἐρωτευόμαστε ἀπέραντα,
πέρα ἀπ᾿ τὸ χρόνο κι ἀπ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σὲ μιὰ μοναχικὴ παγκόσμιαν ἕνωση.
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Ἡ ὀμορφιά σου μὲ τρομάζει.
Καὶ σὲ πεινάω. Καὶ σὲ διψάω. Καὶ σοῦ δέομαι: Κρύψου.

Γιάννης Ρίτσος

(απόσπασμα από το "Σάρκινο Λόγο")

Η θέση του χρόνου

Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ

Ψηλὰ φτερὰ
κατεδαφίζουν τὴ θάλασσα τὶς νύχτες
θρύψαλα φτερὰ
κομματιάζουν τὰ κύματα
χωρίζουν τὰ ψηλὰ νερὰ
ρίχνουν τὰ σύννεφα
τὰ χώματα τὶς νύχτες

Τὸ κορμὶ νερὸ
στάζει τὸν ἰριδισμό του
ὣς τὸ πρωὶ
φωνάζει τὴν πνοή του
νὰ φανεῖ
μὲ δύναμη φωνάζει
ἡ φωνή του νὰ βαθύνει
προτοῦ χαθεῖ νὰ μείνει
ἁφὴ στὰ βράχια τοῦ καιροῦ

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ

Τὸ κορμὶ συγκολλοῦσε τὰ βάρη του
ἔπεφταν ὅμως εἰκόνες
κατέρρεαν
οἱ κατακόρυφες δομὲς τοῦ προσώπου του
οἱ γοητευτικὲς μεταφράσεις τῶν ἰδεῶν του

Φωνὴ παρέσερνε τὰ λόγια
μετακινοῦσε τοὺς ἤχους
ν’ ἀλλάξουν θέση τ’ ἀντικείμενα
τὰ σύννεφα νὰ ρίξουν τὸ βάρος τους
σμήνη φτερῶν
ν’ ἀνθίζουν
στὴ νεότερη γῆ
νὰ φυτρώνουν
στὴν πικρότερη θάλασσα

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Χωρὶς τὸν οὐρανὸ
θ’ ἁρπάξουν τὸν ὁρίζοντα πιὸ πέρα
θὰ τὸν ἀνάψουν ζωντανὸ
καὶ θὰ τὸν κάψουν
μέρα χωρὶς τὸν οὐρανὸ
ὁλόκληρο τὸ σύννεφο θὰ ρίξουν τὸ μισὸ
μέσα θὰ σκάψουν τὸ νερὸ
νὰ τρέξουν οἱ ἀνάσες

Θὰ βροῦν τὸν ὕπνο νὰ κοιμᾶται στὸ χαρτὶ
μὲ τὶς εἰκόνες του
μὲ τὴ σιωπή του
θὰ δοκιμάζουν ἀκόμα
ὄνομα οἱ λέξεις

Λίνος Ιωαννίδης

(ποιήματα από το βιβλίο του «Η θέση του χρόνου», Ροδακιό, 2014)

(πηγή: http://www.poiein.gr/archives/28617/index.html)