6.
Στον αληθινό έρωτα δεν υπάρχει ντροπή η ψυχή σκεπάζει το σώμα.
Υψηλές θερμοκρασίες αναπτύσσονται - ένας ήλιος ναυαγοσώστης. Όλοι οι χειμώνες
έχουν αποβληθεί.
Μετά, απλώς κουράζεσαι να είσαι νεκρός.
Να ταξιδεύεις με πεθαμένους.
15.
Κοιτάζαμε το θαύμα στα μάτια, χωρίς να μπορούμε να το
εξηγήσουμε. Παρίστανε την ανάσταση. Σ' ένα στρογγυλό δωμάτιο με σκοτωμένους
λύκους, το σύμπλεγμα των κορμιών μύριζε φρεσκοκουρεμένο γκαζόν.
Να δεις που στο τέλος θα καταλήξουμε να αγαπάμε τους
πεθαμένους.
32.
Λεωφόρος Μαραθώνος. Αρτοποιία-Ζαχαροπλαστική, "Ο
Γέρακας". Πρωί. Μετά την πρώτη νύχτα στο Μάτι. Κρουασάν και τυρόπιτες.
Είμαι ιδρωμένος, με κοιτάζεις. Δεν υπάρχουν και πολλά να δεις. Μόνο λέξεις. Η
αλήθεια συχνάζει στα βλέμματα. Και τα δικά μας είναι ερωτευμένα.
Μυρίζει ανυπαρξία.
Σταύρος Σταυρόπουλος
(αποσπάσματα από το βιβλίο του "Ο έρωτας θα μας κάνει
κομμάτια", Απόπειρα, 2012)
Αγαπητή Μαρία,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελευταία ο "έρωτας..." γνωρίζει μεγάλες δόξες. Δύο μόνο παραδείγματα: "Το σπίτι", εκδ. Ύψιλον, 2013 και "Το αίμα νερό", εκδ. Πατάκη, 2014. Οι άνθρωποι δείχνουν να απολαμβάνουν την μίμησή του. Μήπως, όμως και στην ζωή δεν συμβαίνει αυτό?
Τι αγαπάμε? Ποιούς αγαπάμε" Για ποιό λόγο τους αγαπάμε?
Είμαι ο πιο αναρμόδιος να απαντήσω. Ίσως οι ιμιτασιόν προθέσεις και οι σκηνοθετημένες πρακτικές διαθέτουν πληρέστερη απάντηση από μένα.