Ανθισμένες κερασιές του Απρίλη

Σε ξύπνησα. Συγχώρεσε με, αγάπη μου. 

Ήθελα να πάρω τη γεύση από τη σάρκα σου. 

Συγχώρεσε με. 

Είμαι η υπόσχεση της Άνοιξης που άγγιξε το στήθος σου. 

Ολόιδιος Χειμώνας. 

Δεν ήμουν εγώ. Ήταν το ποίημα που στόλισε τα μαλλιά σου 

κι ανέσυρε από το σκοτάδι τον ήλιο και τον έβρεξε στη θάλασσα

Σε αναπνέω.
Στάζει το φως μέσα στο στόμα μου. 

Δεν ήμουν εγώ που σε τραυμάτισα. 

Ήταν ο ήλιος του μεσημεριού που κούρνιασε στη χούφτα μου κι εγώ σε αγκάλιασα. 

Και μάτωνες. 

Τότε κατάλαβες πως πληγώνει τόσο φως.
Είπε ο ποιητής και έφυγε.




Ιωάννα Ευθυμιάδου