Μονάχος

Από τα πρώτα μου χρόνια δεν ήμουν
σαν τους άλλους. Δεν έβλεπα 

ό,τι βλέπουν οι άλλοι. Τα πάθη μου
δε μπόρεσα να φέρω από μια άνοιξη κοινή.

Από την ίδια πηγή δεν άντλησα
τη θλίψη μου, δε μπόρεσα στον ίδιο τόνο

την καρδιά μου να καλέσω στη χαρά.
Κι όλα όσα αγάπησα, τ' αγάπησα μονάχος...

Edgar Allan Poe

Ο Πανδρολόγος

     

                             

Ἅμα ἐκαλεῖτο εἰς γάμον ἢ χαρὰν ἢ ἄλλην εὐωχίαν διὰ νὰ παίξῃ, ὁ Φιλάρετος, σπανίως ἐτύχαινε νὰ ἔχῃ εὔθυμον διάθεσιν. Εἴτε τὸν ἐπλήρωναν καλὰ ἢ κακά, εἴτε τοῦ ἐκολλοῦσαν σβάντσικα* εἰς τὸ μέτωπον, εἴτε τοῦ ἐκολλοῦσαν τούρκικα εἰκοσιπενταράκια, ἀδιάφορον τοῦ ἦτον. Δὲν τὸν ἔμελε πολὺ ἂν θὰ εὐχαρίστει τοὺς ἄλλους. Ἔπρεπε νὰ ἔχῃ αὐτὸς κέφι. Καὶ τὸ κέφι εἶναι αὐθαίρετον πρᾶγμα· δὲν τὸ ἐκράτει αὐτός· ἐκεῖνο ἐκράτει αὐτοῦ…

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

(απόσπασμα από το διήγημά του "ο Πανδρολόγος", 1902)

Αν ο άντρας μπορούσε να πει

Αν ο άντρας μπορούσε να πει αυτό που αγαπά,
Αν ο άντρας μπορούσε να υψώσει στον ουρανό τον έρωτά του
Σαν ένα σύννεφο στο φως
Αν σαν τοίχους που γκρεμίζονται,
Για να χαιρετήσουν την αλήθεια τη στυλωμένη στη μέση,
Μπορούσε να γκρεμίσει το κορμί του, αφήνοντας μονάχα την αλήθεια
του έρωτά του,
Την αλήθεια του εαυτού του του ίδιου,
Που δεν την λένε δόξα, τύχη ή φιλοδοξία,
Μα έρωτα ή πόθο,
Εγώ θα ήμουνα αυτός που φανταζόταν
Αυτός που με τη γλώσσα του, τα μάτια και τα χέρια
Διαλαλεί στους ανθρώπους την αγνοημένη αλήθεια
Την αλήθεια του έρωτά του του αληθινού.

Ελευθερία δε γνωρίζω πέρα από την ελευθερία να ‘μαι δέσμιος
κάποιου
Που τ’όνομά του δε μπορώ ν’ακούσω δίχως ανατρίχιασμα
Κάποιος που για χάρη του ξεχνάω την τσιγγούνική μου ύπαρξη,
που για χάρη του η μέρα και η νύχτα είναι για μένα αυτό που ήθελα.
Και το κορμί μου και το πνεύμα μου επιπλέουν στο κορμί του και το
πνεύμα του
Σαν μαδέρια χαμένα που η θάλασσα βυθίζει ή σηκώνει
Ελεύθερα με την ελευθερία του έρωτα,
Τη μόνη ελευθερία μου με εξυψώνει,
Τη μόνη ελευθερία γιατί πεθαίνω.
Εσύ δικαιολογείς την ύπαρξή μου:
Αν δεν σε γνωρίζω, δεν έχω ζήσει
Αν πεθάνω χωρίς να σε γνωρίσω, δεν πεθαίνω, γιατί δεν έχω ζήσει.




Luis Cernuda

Εγώ στη θέση σου

Εγώ στη θέση σου
θα συνέλεγα τα ίχνη μου
με μικροσκόπιο
τσιμπιδάκι
ακροδάχτυλα
θα τα φύλαγα στο μπαουλάκι
με το μπορντώ βελούδο από μέσα
και λίγο λίγο θα με συνέθετα
ξέρεις πως πιστεύω στην Ανάσταση νεκρών
ε, Αναστάση;

Δεν θα έκανα
ηλεκτρική
και γενική
και διώξε τις σκόνες
και πέτα τα σκουπίδια
και βάλε χλωρίνη
και σαπουνάδες
και πλυντήριο
τίναξε τα καλύμματα
άλλαξε διαρρύθμιση
κρύψε τα αναμνηστικά
κάλυψε την απουσία μου

Εγώ στη θέση σου
θα σου 'λεγα
πονώ δεξιά
πονώ αριστερά
το μάτι μου δεν βλέπει φως
το αυτί μου δεν ακούει μελωδίες
λείπει όργανο ζωτικό και υπολειτουργώ
η ανάσα μου βάρυνε
η αφή μου ξεράθηκε
θα ρωτούσα ποιο το αντίδοτο
στην αρρώστια που με κρατά μακριά σου

Εγώ στη θέση σου
θα πηδούσα κύματα
θα άλλαζα σχήματα
να με κάνω όμορφη όπως πρώτα
θα έβαζα το τελικό μου κομμάτι
με φόβο μην διαλυθώ
και θα με φύσαγα
ν' αναστηθώ.
Εγώ στη θέση σου.




Ερασιτέχνης Άνθρωπος

Ζω χωρίς σκοπό

Αυτή ή ανία, η ανυπόφορη πλήξη, το κενό (ενν. του απολεσθέντα έρωτα) θα τη σπρώχνουν συνεχώς μακριά από το κάθε παρόν, με την ελπίδα πως "κάπου" αλλού θα βρει εκείνο το κάτι που θα τη συνδέσει με τη ζωή, δικαιολογώντας την παρουσία της στη γη. Μάταια όμως, γιατί αυτό το κάτι μόνο μέσα της θα μπορούσε να το βρει, αν υπήρχε, κι αν της το 'χαν καλλιεργήσει ή διδάξει. Ενώ η Μαρία αγωνίζεται τυφλά να πετύχει το ακατόρθωτο: να ζήσει χωρίς σκοπό.

Λίλη Ζωγράφου



(απόσπασμα από το βιβλίο "Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης", Αλεξάνδρεια, 1996)

Πόθος

Για μερικούς άνδρες, όσο πιο δυνατός είναι ο πόθος, τόσο πιο ανέφικτη γίνεται η δράση. Η δυσπιστία προς τους εαυτούς τους τούς σαστίζει, ο φόβος μήπως δεν αρέσουν τους τρομοκρατεί. Εξάλλου, τα βαθιά αισθήματα μοιάζουν με τις τίμιες γυναίκες. Φοβούνται να αποκαλυφθούν και περνούν μες στη ζωή με τα μάτια χαμηλωμένα.

Gustave Flaubert


(απόσπασμα από το βιβλίο "Η αισθηματική αγωγή", Οδυσσέας, 2004)

Πολύτιμο βάζο ή κανάτα;

Το να εξαναγκάζεις ένα άτομο με υψηλά και σπάνια πνευματικά χαρίσματα να ασκήσει ένα επάγγελμα απλώς χρήσιμο, είναι σα να χρησιμοποιείς ένα πολύτιμο βάζο, διακοσμημένο με την ωραιότερη ζωγραφική, σαν κανάτα για την κουζίνα.

Σοπενχάουερ