Φίλα κάθε δάκρυ και πληγή

ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΗ

Scene I:
their scene

Φιλάει την τρομερή ουλή στο σώμα του.
Ακόμα κι όταν εκείνος αρχίζει να κλαίει σιωπηλά
εκείνη συνεχίζει. Φιλάει την ουλή που εκείνος
ντρέπεται να δείξει.


Scene II:
his scene

Όταν τα δάκρυα στεγνώσουν μαζί με τα υπόλοιπα υγρά
κοιτάζει αλλού· δεν ξέρω πού
πάντως σίγουρα όχι στα μάτια της.

Οδηγεί πίσω – η οικογένεια τον περιμένει κάθε βράδυ.
Κάθε βράδυ. Το πορτοφόλι είναι λίγο πιο ελαφρύ απόψε.


Scene III:
her scene

Και το Έργο της δεν θα ανθολογηθεί σε κανένα βιβλίο.
Τα δάκρυα στο μαξιλάρι έχουν στεγνώσει·
δεν θα μπορέσει να τα δείξει σε κανέναν.

Τα ξημερώματα
θα διαβάσει ξανά τους ποιητές
με την ελπίδα να έχουν εφεύρει μια νέα λέξη για την Τέχνη της.

Μια λέξη όμορφη.




ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ

Να προλαβαίνεις.
Ούτε ένα να μη σου ξεφεύγει.

Δεν υπάρχουν σωστές λέξεις
γιατί οι λέξεις δεν είναι σωστές.

26 χρόνια (και κάτι)
μου πήρε να το μάθω.

Βιβλία με τεράστιες γραμματοσειρές
παρουσιαστές με γαλάζια ρούχα
δόντια βαμμένα

μιλάνε για σωστές λέξεις
αφού από τις λέξεις ζούνε.

Άσε τις λέξεις, δεν υπάρχει χρόνος.
Τόσα πολλά σού ξέφυγαν
ενώ της έγραφες πορτρέτα.

26 χρόνια (και κάτι)
αλλά επιτέλους ξέρω.

Να φιλάς κάθε της δάκρυ.
Ούτε ένα να μη σου ξεφεύγει.




Αλέξης Αντωνόπουλος