Μαθήματα συγγραφής Ι

-Χάρρυ, πώς μπορεί κανείς να μεταδώσει συγκινήσεις που δεν έχει βιώσει ο ίδιος;

-Αυτή ακριβώς είναι η δουλεία ενός συγγραφέα όπως εσύ. Το ότι γράφεις σημαίνει πως είσαι ικανός να νιώσεις τα πράγματα πιο έντονα απ' ότι οι άλλοι και να τα μεταδώσεις στη συνέχεια. Το ότι γράφεις σημαίνει πως δίνεις η δυνατότητα στους αναγνώστες σου να δουν αυτό που μερικές φορές δεν μπορούν να δουν. Αν μονάχα τα ορφανά έγραφαν ιστορίες για ορφανά, τότε όλα θα ήταν πολύ περιοσμένα. Θα σήμαινε πως δεν θα μπορούσες να μιλήσεις για μία μάνα, έναν πατέρα, έναν σκύλο ή έναν πιλότο αεροπλάνου, ούτε για τη Ρωσική Επανάσταση, επειδή δεν είσαι ούτε μάνα, ούτε πατέρας, ούτε σκύλος, ούτε πιλότος αεροπλάνου, ούτε έζησες τη Ρωσική Επανάσταση. Είσαι μονάχα ο Μάρκους Γκολντμαν. Κι αν κάθε συγγραφέας έπρεπε να περιορίζεται μονάχα στον εαυτό του, η λογοτεχνία θα ήταν αφόρητα θλιβερή και θα έχανε όλο της το νόημα. Έχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε για τα πάντα, Μάρκους, για όλα όσα μας αγγίζουν. Και κανείς δεν μπορεί να μας κρίνει γι' αυτό. Είμαστε συγγραφείς επειδή κάνουμε με διαφορετικό τρόπο κάτι που όλοι γύρω μας ξέρουν να κάνουν: γράφουμε. Εκεί βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά.



Ζοέλ Ντικέρ

(απόσπασμα από το μυθιστόρημά του "Η αλήθεια για την υπόθεση του Χάρρυ Κέμπερτ", Πατάκης, 2012)