Πένθιμα Αναμενόμενο

Πρέπει να βρούμε τρόπο
να γεφυρώσουμε
τον έρωτα ανάμεσά μας.

Δεν πάει άλλο.
Με κούρασε η πτώση
στο κενό.

Έχω στα χέρια μου
τα Άνθη του Κακού.
Στο κεφάλι μου
ένα φρικτό πονοκέφαλο.

Δεν ξέρω αν πρέπει
να πιω μια ασπιρίνη
ή να ερωτευθώ την πρώτη Μαρία
που θα βρεθεί μπροστά μου.

Είναι κι αυτός ο χειμώνας
που με βυθίζει στο
αναπάντεχο.

Είσαι κι εσύ, που επιμένεις
ν’ αγαπώ το αναμενόμενο.






Αντώνης Τσόκος




(ποίημα από το βιβλίο του "Ένα ποτήρι ακόμη, Τσαρλς", Γαβριηλίδης, 2015)