Δεν περίμενα να σε δω έτσι ξαφνικά. Για μια στιγμή, νόμισα πως σε ονειρεύομαι, όπως όλα αυτά τα χρόνια. Θυμάσαι τον σταθμό; Έτρεμες κάτω απ' την βροχή όπως τώρα. Φύσαγε ένας δυνατός άνεμος. Έφυγα για να ξαναγυρίσω...και χάθηκα. σε παράξενους δρόμους. Αν απλώσω το χέρι μου, σ' αγγίζω. Ξαναβρίσκω τον χρόνο. Αλλά κάτι με κρατά. Θα ήθελα να μπορούσα να σου πω, "ξαναγύρισα"! Αλλά κάτι με κρατά...Το ταξίδι δεν τελείωσε ακόμα. Όχι ακόμα...
(απόσπασμα από την ταινία "Το βλέμμα του Οδυσσέα" του Θεόδωρου Αγγελόπουλου)
(To soundrack είναι της Ελένης Καραΐνδρου)
Μπράβο Μαρία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην σκηνή που έβαλες είναι αποτυπωμένη η περιπέτεια του Αγγελόπουλου όταν γύριζε το "Μετέωρο βήμα του Πελαργού" στην Φλώρινα με τις αντιδράσεις του τοπικού μητροπολίτη. Η Φλώρινα είχε χωριστεί σε δύο παρατάξεις: η μία υπέρ τις ταινίας και η άλλη κατά. Αυτός ο διχασμός αποτυπώνεται σ' αυτή την αριστουργηματική σκηνή και η τοποθέτηση των δύο παρατάξεων στο πλάνο δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι θρησκόληπτοι και αντίπαλοι του σκηνοθέτη κρατούν λαμπάδες και τοποθετούνται στην πάνω πλευρά του πλάνου. Οι άνθρωποι της άλλης παράταξης βγαίνουν στους δρόμους κρατώντας ομπρέλες. Η ομπρέλα είναι ένα κλασικό αγγελοπουλικό σύμβολο, με το οποίο ο σκηνοθέτης εξοπλίζει τους ήρωές του. Η παράταξη αυτή, λοιπόν, βρίσκεται στο κάτω μέρος του πλάνου, καθόλου τυχαία αφού συνεχίζεται και κάτω από το πανί και επεκτείνεται μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα που ο θεατής της ταινίας γίνεται μέρος αυτής της παράταξης. Ένα εκπληκτικό πλάνο.
Μα πόσο πολύτιμες, σπουδαίες, κατατοπιστικές, διαφωτιστικές, εμπλουτιστικές και απολαυστικές είναι οι πληροφορίες σου, πάλι.
ΔιαγραφήΤα φώτα σου την φωτίζουν αλλιώς και έτσι την βλέπουμε και μεις οι άμαθοι.
Αν εγώ μπράβο, τότε εσύ τι;!
Είναι φορές που δεν βρίσκω λόγια ανταπόδοσης και τώρα είναι μία από αυτές τις φορές...αυτό που μου έρχεται είναι ένα μεγάλο και εγκάρδιο ευχαριστώ, για όλα!
Να είσαι καλά, πάντα!