Νεανικά φτιασίδια

Με νεανικά φτιασίδια έπλασα τη δική μου ομορφιά.
Έτσι όπως μου έπρεπε.
Ανάλαφρη σαν όνειρο που ξέφυγε απ' την κούνια.
Αθώα σαν γέλιο που ξαπόστασε στα χείλη ενός παιδιού.
Ρόδινη σαν τα μάγουλα ξέφρενης εφηβείας.
Από τότε...

Κολλά κίτρινα αστέρια στο ανοιχτό ταβάνι.
Αγκαλιάζει αφράτα σύννεφα.
Κυνηγά πεταλούδες στο στομάχι της.
Φορά τετράγωνα καπέλα.
Πλέκει κοτσίδες τα ματόκλαδά της.
Τρέχει πίσω από σκυθρωπούς χαρταετούς.
Καβαλά κέρινα ποδήλατα.
Κυλιέται σε ανεξίτηλα χώματα.
Χορεύει αγκαλιά με γίγαντες.
Καταβροχθίζει ζουμερά βιβλία.
Βάφει τα χείλη της διάφανα.
Κρύβει στα μαξιλάρια φράουλες.
Κεντά μονογράμματα στους τοίχους.
Ξηλώνει το κόκκινο απ' τις ροδιές.
Βουτά σε παγωμένα σεντόνια.
Φυτεύει φιλιά στη βεράντα.
Ερωτεύεται μεταξωτούς στίχους.
Δοκιμάζει γυάλινα φορέματα.
Ψιθυρίζει δαντελωτά όνειρα.
Και ποτέ.
Μα ποτέ δεν κοιμάται.
Αν δεν της διαβάσω παραμύθια με χάπι εντ.


Μαρία Μυλωνά

(ποίημα από το βιβλίο "Ποίηση" Α' Λογοτεχνικός Διαγωνισμός "Μίμης Σουλιώτης", εκδόσεις δίγαμμα, Θεσσαλονίκη, 2014)