Ερωτικός Καβάφης

Έπος καρδιάς 

Μετά σοῦ τὸ πᾶν, νομίζω, προσηνὲς μὲ μειδιᾶ,
στὸν καθρέπτη τῶν ΄ματιῶν σου τὴν χαρὰν ἀντανακλᾶ.
Στάσου φῶς μου καὶ ἀκόμη δεν σὲ εἶπα τὰ μισὰ
ἀπ΄ἐκεῖνα ποὺ πιέζουν τὴν ἐρῶσαν μου καρδιὰ
καὶ στὰ χείλη μου ὁρμοῦνε μὲ μιὰ μόνη σου ΄ματιὰ.
Μὴ μὲ ὁμιλεῖς ἂν θέλης, μὴ μὲ πεῖς γοητευτικὰ
λόγια ἀγάπης καὶ λατρείας. Φθάνει νἆσαι ἐδῶ κοντά,
νὰ σὲ λέγω πὼς σὲ θέλω, νὰ σ’ἐγγίζω, τὴν δροσιὰ
τοῦ πρωϊοῦ ποὺ ἀναπνέεις ν’ ἀναπνέω, κι ἂν καὶ αὐτὰ
ὑπερβολικὰ τὰ βρίσκῃς νὰ σὲ βλέπω μοναχά!



Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι’ άν γιὰ τὸν ἐρωτά μου δὲν μπορῶ νά πῶ -
ἂν δὲν μιλῶ γιὰ τὰ μαλλιὰ σου, γιὰ τὰ χείλη, γιὰ τὰ μάτια∙
ὅμως τὸ πρόσωπό σου ποὺ κρατῶ μὲς στὴν ψυχή μου,
ὁ ἦχος τῆς φωνῆς σου ποὺ κρατῶ μὲς στὸ μυαλό μου,
ἡ μέραις τοῦ Σεπτέμβρη ποὺ ἀνατέλλουν στὰ ὀνειρά μου,
ταὶς λέξεις καὶ ταὶς φράσεις μου πλάττουν καὶ χρωματίζουν
εἰς ὅποιο θέμα κι’ἄν περνῶ, ὁποίαν ἰδέα κι’ ἄν λέγω.



Έρωτος άκουσμα

Στοῦ δυνατοῦ ἔρωτος τὸ ἄκουσμα τρέμε καὶ συγκινήσου
σὰν αἰσθητής. Ὅμως, εὐτυχισμένος,
θυμήσου πόσα ἡ φαντασία σου σ΄ἔπλασσεν∙ αὐτὰ
πρῶτα∙ κ΄ἔπειτα τ΄ἄλλα - πιὸ μικρά - ποὺ στὴν ζωὴ σου
ἐπέρασες κι΄ἀπόλαυσες, τ΄ἀληθινότερα κι΄ἁπτά. -
Ἀπὸ τοὺς τέτοιους ἔρωτες δὲν ἤσουν στερημένος.



Έτσι πολύ ατένισα

Τὴν ἐμορφιὰ ἔτσι πολὺ ἀτένισα,
ποὺ πλήρης εἶναι αὐτῆς ἡ ὅρασίς μου.
Γραμμὲς τοῦ σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ἡδονικά.
Μαλλιὰ σὰν ἀπὸ ἀγάλματα ἑλληνικὰ παρμένα∙
Πάντα ἔμορφα κι ἀχτένιστα σὰν εἶναι,
καὶ πέφτουν, λίγο, ἐπάνω στ ’άσπρα μέτωπα.
Πρόσωπα τῆς ἀγάπης, ὅπως τἄθελεν
ἡ ποίησίς μου… μὲς στὲς νύχτες τῆς νεότητός μου,
μέσα στὲς νύχτες μου κρυφά, συναντημένα…


Κωνσταντίνος Καβάφης