Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;
Ντῖνος Χριστιανόπουλος
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)
(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)
Ναι, πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο έτσι η απόγνωση λιγοστεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Μαρία για τα σχόλια που γράφεις.
Να είσαι καλά.