Γλώσσα στα κάρβουνα

Η συνταγή είναι απλή:
απλώνεις βροχή σπυρωτή της μνήμης
σε ώρα γυάλινη ν'ακούγεται η καρδιά.
Χωρίζεις τον καημό από τον πόνο
και χτυπάς το δάκρυ μέχρι να δέσει κόμπος.
Στύβεις μετά μία σιωπή αλήθειας για μυρωδιά
και περιμένεις τις λέξεις.
Όταν ακουστεί αγάπη
ανοίγεις τη θάλασσα και παίρνεις ουρανό.
Και να θυμάσαι:
ποτέ μη ρίξεις στάχτη στο αίμα και στα μάτια.


Διονύσης Καρατζάς

(ποίημα από το βιβλίο του "Ταξίδια εσωτερικού",εκδ. Μεταίχμιο,2009)