Μια θεία μουσική

(...) Μία μία αφαιρώ τις καταχωρήσεις από τον κατάλογο των διευθύνσεων του μυαλού. Όχι, αυτό το όραμα δεν ξέρω τι να το κάνω, μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό: δωμάτια, βιβλία, συναντήσεις, οι κηλίδες στην ίριδα των ματιών της, το άρωμα του δέρματός της: ας τα πάρουν μαζί τους πρωινά εργάσιμων ημερών, ας ανυψωθούν δεμένα σε μπαλόνια, να φύγουν μακριά και να χαθούν. Τώρα, επιτέλους, το πιστεύω κι εγώ ο ίδιος, δεν μπορώ να χτίσω πουθενά, δεν υπάρχει έδαφος πάνω στο οποίο να μπορώ να χτίσω. Πήρε χρόνο, γιατί η ελπίδα έχει καλοφτιαγμένους σπόρους. Όσο για τον εαυτό μου, συλλογίζομαι: αν εγκαταλείψω ετούτο το κενό, δεν πρόκειται δα να συναχωθεί και το στερέωμα. Θα είμαι ελεύθερος από όνειρα και σκέψεις και από «γίνει μαέστρος του εαυτού σου». Απ’ ό,τι δεν μπορώ να απαλλαγώ θα το βάλω βαθύτερα στην αποθήκη. Θα νοικιάσω μια αποθήκη στα προάστια και θα πετάξω μέσα όλα τα ανεπιθύμητα: οσμές, ήχους, όραση, ταλέντο.

Vikram Seth

(απόσπασμα από το μυθιστόρημά του "Μια θεία μουσική")