Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Με ποιο δικαίωμα;




Με ποιο δικαίωμα μιλάμε για τη νεολαία σαν σύνολο;
Μπορείς να ξέρεις πόσοι νεαροί είναι κρυμμένοι σ'ένα δωμάτιο,
δεν ξύνουν τ'αρχίδια τους και είναι πάρα πολύ σεμνοί;
Δεν μπορείς!


Ντίνος Χριστιανόπουλος




2 σχόλια:

  1. Είναι λυπηρό να παρακολουθούμε τόσα χρόνια τους ανθρώπους που έχουν καπιλευτεί την εξουσία και κατ΄επέκταση τις τύχες των ανθρώπων, να αγνοούν επιδεικτικά τους νέους ανθρώπους...
    Ίσως να είναι και ο φόβος που τους ωθεί σε αυτή την αντίδραση. Ο φόβος ότι ένας άνθρωπος νέος, με όνειρα και θεμιτές φιλοδοξίες θα ήταν "απειλή" για τη δική τους βολή. Έτσι, το μόνο που κοιτούν είναι δείκτες, γραφήματα και ποσοστά σε αναλύσεις στατιστικολόγων. Δεν έχουν την εσωτερική δύναμη να συνομιλήσουν με ένα νέο. Δεν έχουν τη δύναμη να τον ρωτήσουν το τί σκέφτεται για το αύριο, γιατί πολύ απλά θα "τρομάξουν" από τη καθαρότητα του λόγου του και της σκέψης του.
    Φτάνουμε λοιπόν στις σημερινές αισχατιές, με μια μετριότητα να κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας... δυστυχώς...
    Και μιας ο λόγος για "μετριότητα" νομίζω ότι φαντάζουν τόσο αληθινά και επίκαιρα τα λόγια του δικού μας Οδυσσέα Ελύτη να μας υπενθυμίζει:
    "Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιώθω τυχερή για το μοίρασμα της άποψή σας και του σχόλιού σας που συνοδεύει την ανάρτηση του blog μου.

      Διαγραφή