Μετά - Το ενάλιο φως της νύχτας

εντούτοις εγώ
καθ' οδόν

δυο χέρια
χαλασμένης σιωπής

τα φυλάω ακόμα
για να αγκαλιάσω τον έρωτα

εντούτοις

εγώ

ένα πρόσωπο λάκκος
γεμάτος μελάνι

αναπόφευκτα καταπληκτικό

από μέσα του

αναβλύζει τυφλή
η αγία ειρήνη

σαν τρομερό ερπετό

περιέχομαι από χώμα
για να γεννήσω

το ενάλιο φως της νύχτας


Σταύρος Σταυρόπουλος

(ποίημα από το βιβλίο του "Μετά", Απόπειρα, 2012)


Το βίντεο της παρουσίασης του "Μετά" στο Polis Art Cafe:

http://www.youtube.com/watch?v=rnabZtt6Xfk