Θα 'ρθεις με τ' άλλα μάτια σου
Τα τόσα χρόνια φυλαγμένα σε απολήξεις νεανικών ονείρων
για των γηρατειών την ανάγκη είχες πει
Και θα μου ζητάς
γέλα όπως παλιά
Θα σου πω δε γίνεται
τα μάτια μου δεν βλέπουν πια
Τα 'χω κουράσει
απ' το χαμηλό φωτισμό της αποκωδικοποίησης των ονείρων σου
Τα 'χω κουράσει
Απ' το μισοσκόταδο της θλίψης μου
Μπήκαν χαλάσματα και μούχλες της αχρησιμοποίητης ευτυχίας
Σακούλες κρέμονται, υπερτροφία δακρύων
Βλέφαρα σμπαραλιασμένα απ' τις μπογιές της νιότης
Μην έρχεσαι άδικα με τα άλλα μάτια σου
Δεν τα βλέπω
Ούτε με τα παλιά, τα γνώριμα
Δεν μπορώ να τα δω
Μην έρχεσαι
Δεν σε βλέπω
Μην έρθεις
Δεν θέλω να σε δω
Μ.Σ.
- Τί τα 'καμες, εσύ που κλαις και κλαις,
δάκρυα ποτάμι,
τα νιάτα σου -πες, πες μου- εσύ που κλαις,
τί τα 'χεις κάμει;
Paul Verlaine
Για να διασχίσεις αυτήν την έρημο την εσωτερική
χρειάζεται θάρρος, χρόνος, θέληση
να μην χαθεί η ζωή σ' ετοιμασίες
ενός ταξιδιού που ποτέ δεν θ' αρχίσουμε,
μία καμήλα πιστή, ένας σύντροφος
επίσης, ένας άχρηστος χάρτης,
τουρμπάνι, πυξίδα,
δέκα κουτιά γλυκά (ενθύμιο από τη Δύση)
μια γαλάζια κελεμπία... τι άλλο; Ένα βιβλίο
μαζί Κοράνι, Βίβλος, Τορά και Ταό
που να 'χει λευκές τις σελίδες ή να 'χει γραφτεί
σε μια γλώσσα που κανείς δεν γνωρίζει.
Χρειάζεται μια κάποια εμπιστοσύνη στη δίψα,
καθαρή ματιά κι ένα τετράδιο
σημειώσεων αφού οι μέρες είναι μεγάλες,
αργές, και οι νύχτες θλιβερές,
και σκηνή δεν υπάρχει ούτε φυλή
ούτε θεός να συντρέξει σε τόση μοναξιά.
Για να διασχίσεις αυτήν την έρημο την εσωτερική
χρειάζεται αγάπη, ανάγκη, απόφαση
να περπατάς δίχως να κοιτάζεις πίσω,
να μην υποχωρείς, να μην έχεις άλλη επιλογή.
Juan Vicente Piqueras
